Unu el la vintraj ludoj estis turboludo. Turbo estis farita el mola tilia ligno. Enestis ŝtala pinto. Ni uzis nedisiĝantan ŝnuron, lekis la ekstremaĵon kaj per ĝi volvis la turbon ĝis ties supra sulketo. Tiam ni prenis la ŝnuron inter la montra kaj meza fingroj kaj turnsvingis ĝin sur la grundon. La lerto konsistis el tio, ke la turbo turniĝadu laŭeble plej longe. Oni povis lanĉi ĝin desupre aŭ demalsupre. Tio faris la diferencon laŭ daŭro. Sed desupra ĵeto estis pli danĝera, ĉar, kiam oni foje estis tro lekinta la ŝnuron, la turbo povis alkroĉiĝi je la ŝnuro kaj tiam iĝis danĝera ĵetaĵo. Ju pli forte oni tiris la ŝnuron, des pli longe la turbo turniĝadis, ĝis ĝi renversiĝis kiel ebriulo.
Per lerta ekpreno oni povis preni ĝin turniĝantan sur la manplato.
Reciproka konkurado plialitigis la lerton. Per turboj kun speciala pinto oni foje ludis militan ludon, en kiu oni provis fendi ies rotaciantan turbon. Tio foje sukcesis kaj rezultigis larmojn. Specialistoj tiucele posedis specialan akrapintan hakturbon.
Sed plejofte ni ludis amikece kaj malpermesis al kverelemuloj kunludi.