“Ŝpareme en la mastrumado”. Tiom mallonge post la unua mondmilito estis normale, ke homoj maltoleris fuŝadon aŭ malŝparon pri manĝaĵo.
Ĉio, kion oni rikoltis, devis esti racie konservata. Ankoraŭ ne ekzistis sterilizado, nek frostegado. Tamen ekzistis diversaj manieroj por konservi legomojn: