Unu el la plej ŝatataj ludoj estis la rulringega ludo.
Per longa maldika rekta vergo ni faris ringegon. Ni bone ligis la ekstremaĵojn per forta maldika ŝnureto. Unue ni rulis ĝin de deklivo. Se la ringego estis taŭga kaj rulis rekten, la pli junaj knaboj ekuzis ĝin. De tiaj ringoj ni devis fari plurajn ekzemplerojn, antaŭ povi fakte ekludi.
maldekstre desegnaĵo 38. Ringega ludo ]] Tiam la defio estis: kiu unue atingos la kradon. La malsupreniro estis facila, ni eĉ devis bremsi la ringegon por kapabli sekvi ĝin. Sed suprenruli ĝin estis pli pene, necesis antaŭenfrapi ĝin kaj stiri ĝin en la ĝustan direkton kaj peni, ke ĝi ne falu, ĉar tio signifis nepran malvenkon. La uloj kun la plej longaj kruroj kutime gajnis. De tempo al tempo ni lasis la etulojn gajni, por ke ili ne iru plendi ĉe panjo dirante, ke ili ne rajtis kunludi.