En tiel granda ĝardeno ne estis problemo bone kaŝi sin. Ĉie troviĝis dikaj arboj kaj arbustoj, malantaŭ kiuj oni povis kaŝiĝi. Iam nia Alberto estis grimpinta en la kronon de la dika tilio. Li restis netrovebla, ĝis li mem kriis.
Kiam ni bezonis iom da moviĝo, ni ankaŭ kaŝludis ene de la domo. Tiam vestoŝrankoj malfermiĝis, iuj rampis sub la tablon aŭ kaŝiĝis malantaŭ kurtenegoj, ĝis ili malkaŝis sian pozicion per ridetoj.