Een van de geliefde spullen, die den brave Sint bracht, waren natuurlijk de kleurboeken met de kleurtjes. Hij had zijn gat nog niet gedraaid, of we waren al bezig. Naar de lijntjes, daar keken we nog niet zo goed naar. Dat is pas later gekomen, toen we bij zuster Himelda zaten. In het begin ging alles goed, maar die punten braken nogal snel af. De scherpers, uit metaal, deden dan hun werk en met een fijn krulletje hout werd er een nieuwe scherpe punt aangedraaid. Na enige weken krompen de lange kleurtjes tot onnozele stompjes en na veel gezaag kwamen er dan toch nieuwe. Er waren ook andere boekskens bij, waar we de stippellijntjes moesten volgen, maar dat was niet zo leuk, en de cijfertjes konden we eerst nog niet lezen. Die boeken bleven in den bak liggen. De puzzelblokken, dat was maar goed voor een paar dagen, en daarna verhuisden ze naar een hoek in de kast in de grote keuken.