Iun tagon dum la ferioj, mi ne plu scias en la kioma jaro, ni kviete ludantis, kiam subite la anseroj laŭte alarmis blovante kaj alflugante la kradon. Pi eĉ provis suprenflugi de sur la deklivo. Ankaŭ la anasoj laŭte trompetante alflugis. La kokoj fuĝis en la stalon; la virkoko antaŭiris. Nia Fani laŭte kaj strange bojis kaj ĉiuj rigardis supren. Kion ni vidis tie? Alte super la dika tilio ŝvebis stranga aĵo, kvazaŭ granda cigaro, kian paĉjo fumis nur, kiam venis vizitanto. Ankaŭ paĉjo forlasis sian laborejon kaj staris kun panjo rigardante la unuan kaj ankaŭ lastan zepelinon, kiu iam superflugis nian regionon. Obtuza ronkado venis el la du motoroj, kiam la aerveturilo majeste flugis rekten de super la monteto al la urbo. Tie ĝi larĝe turniĝis kaj revenis, kvazaŭ ĝi estis erarinta. Panjo rapidis al la telefono, sed la konektiĝo atendigis tutan tempon. Sendube la centralisto ankaŭ rigardis tiun fenomenon. Finfine ŝi sukcesis transdoni sian mesaĝon, sed la dika cigaro jam malaperis, kiam ŝi revenis eksteren.
Paĉjo al ni klarigis, kiel tio funkcias por flugi. La postan tagon estis longa artikolo en la gazeto pri tiu okazintaĵo.